Nadat deze reis al geboekt was voor 2020 gaat het in 2023 dan eindelijk echt gebeuren. We gaan van 19 oktober tot 19 november naar Argentinië en Chili.
We vliegen met Lufthansa naar Buenos Aires en komen daar met mooi en zonnig weer aan.
Ons hotel ligt in de gezellige wijk San Telmo met z’n talrijke restaurantjes. Eerst maar eens geld gaan wisselen want Argentinië is een cash land. Voor €100 krijgen we 90.000 pesos dus we lopen met een flink pak geld op tas.
Het blijkt al snel dat alles erg goedkoop is in Argentinië.
Vooral de benzine is een lachertje voor ons: €0,26/liter.
Uitgebreid lunchen doe je voor zo’n €12 en dineren voor zo’n €20-€25 samen.
We verkennen eerst onze wijk en alles ziet er heel kleurrijk uit. Uiteraard wordt ons 64ste Hard Rock cafe bezocht bij het levendige Puerto Madero.
Mooie eerste indrukken voor onze eerste dag. De tweede dag besluiten we om de hop on/hop off bus te nemen om zo een betere kijk op deze grote stad te hebben. We stappen alleen uit bij China Town (valt tegen) en daarna bij de bekende buurt La Boca. Wat een kleurexplosie hier en zoveel levendigheid. Cor drinkt hier een pilsje voor €0,65 en ik een mojito voor €1,70.
We hebben geen haast in deze stad omdat we op het einde van de reis nog 4 nachten hier zijn.
Dan vliegen we naar het westen van het land: Bariloche. Bij de daling zie je al hoe indrukwekkend het landschap gaat worden want we zijn hier immers al in het noorden van Patagonië.
We worden de eerste avond al meteen getrakteerd op een waanzinnige zonsondergang.
De twee opvolgende dagen hebben we een kleine huurauto om de omgeving van Bariloche met z’n talrijke meren te verkennen. Deze twee dagen zijn fantastisch qua weer dus levert mooie vergezichten op.
We doen eerst een kleine hike door Bosque de Arrayanes om ons vervolgens te vergapen aan de mooie bergen met besneeuwde bergtoppen, het blauwe water en groene omgeving. Tsjonge, wat is het hier mooi!
We rijden oa de route Circuito Chico en de 7 meren route.
‘s Avonds gaan we even op zoek naar het kantoor waar we ons morgenvroeg om 8 uur moeten melden voor de mooiste route van deze vakantie: de Cruce Andino. Een tocht van 4 busritten en 3 boottochten om het Andes gebergte te doorkruisen. Het schijnt een adembenemende route te zijn en het weer wordt wederom fantastisch.
Bij het kantoor krijgen we te horen dat die tocht niet doorgaat vanwege weggeslagen bruggen door hevige regenval de laatste weken. Lekker balen zeg! De tocht gaat nu volledig over land met de bus.
We nemen contact op met Jan van Heart of Argentina Travel want hij heeft dit allemaal voor ons geregeld. Het blijkt allemaal te kloppen en teleurgesteld gaan we dineren.
De tocht door het Andes gebergte met de bus duurt iets korter en rond 18 uur zijn we bij ons hotel in Puerto Varas. ‘s Ochtends worden we opgehaald door een mannetje die ons naar het verhuurbedrijf van de volgende auto brengt in Puerto Montt. We krijgen een hele mooie auto (van 2023): Chery Tiggo 390T pro Max. De auto blijkt van Chinese afkomst te zijn.
De auto rijdt heerlijk en we zijn begonnen aan onze echte roadtrip. We zijn onderweg maar Hornopirén. We hebben eerst een korte ferry overtocht en beginnen aan de befaamde route op de Carretera Austral (Ruta 7).
Het goede weer is inmiddels voorbij en ‘s nachts regent het al pijpenstelen.
We moeten om 8.30 uur bij de ferry zijn en staan daar inmiddels bijna 2 uur in de rij als we horen dat ferry’s vandaag niet varen vanwege de sterke wind. Té gevaarlijk om de boot op te rijden met auto’s en dergelijke. Het water klotste inderdaad behoorlijk tegen de kant op.
Wat moesten we nu doen???? Tickets voor de ferry waren geboekt voor die dag. Even terug naar het hotel zodat we wifi hadden en contact konden leggen met Jan van Heart of Argentina Travel. Het reisbureau dat bijna alles voor ons geboekt en geregeld heeft (ik kan ze jullie aanbevelen: onder Heart of Argentina Travel zijn ze te vinden op IG en FB).
Jan (uit Nederland) en Lis (uit Argentinië) wonen in Córdoba in Argentinië en praten allebei Nederlands. Heel handig voor alle overleg vantevoren maar zeker ook voor eventuele calamiteiten onderweg. En zo’n calamiteit hadden we nu dus.
De bekende weg Carretera Austral kent veel plekken met ferry’s dus je bent er afhankelijk van om verder te kunnen gaan met je reis.
De weersvoorspellingen blijven de komende dagen slecht dus grote kans dat de ferry’s een dag later ook niet varen. We overleggen telefonisch met Jan en besluiten via land terug te gaan naar Bariloche waar we woensdag waren vertrokken per bus voor de route door het Andesgebergte. Die route gaan we dus nu zelf rijden en gaan dan ook de grenscontroles weer meemaken. Want dat gaat allemaal uitgebreid en neemt makkelijk 1 uur in beslag (eerst controle om het land uit te gaan en dan zo’n 25km door niemandsland rijden om vervolgens bij de grenscontrole van het nieuwe land te komen.
Voordat we bij het Andesgebergte aankomen, moeten we eerst nog een offroad weg rijden (60km) om een ferry te vermijden. We willen graag voor het donker is door dat Andesgebergte heen zijn.
Inmiddels horen we van Jan dat hij een hotel voor ons geregeld heeft 👍 en het lijkt erop dat we dat makkelijk gaan halen voor het donker.
Op het moment dat de uitgaande grens van Chili 🇨🇱 zich aankondigt, staat er een enorme rij auto’s stil en er komt nauwelijks beweging in 🙈. Het is dan 17.30 uur. We hebben geen idee wat er hand is maar blijven braaf in de rij staan. Cor heeft een simkaart waarmee we dus kunnen bellen en internetten maar in the middle of nowhere is er heel vaak geen bereik. En ook nu is het bereik heel zwak helaas.
Later horen we van iemand dat de grens normaal om 19 uur dicht gaat maar vandaag vanwege de drukte om 20 uur (en gaat dan de dag erna om 8 uur weer open).
De Chilenen hebben blijkbaar een lang weekend vrij en trekken dan massaal naar Bariloche (Argentinië) omdat het er zoveel goedkoper is dan in Chili en gaan met een hele auto vol spullen terug naar huis 😅.
Dat hebben wij weer…het wordt 18.30 uur…19 uur….en uiteindelijk 20 uur en wij staan nog steeds in die rij. Sommige auto’s draaien om maar de meesten blijven staan! Wij blijven ook staan. We hebben telefonisch contact met Jan en hij biedt aan om een hotel te zoeken en dat we een stuk terug rijden. Lief aangeboden maar daar hebben we dus toch geen zin in. We hebben een vermoeden dat we vrij vooraan staan (en dat bleek zaterdagochtend ook te kloppen) en als we morgenvroeg weer zouden komen aanrijden, staan we weer achteraan.
Dus……we besluiten om in de auto te blijven slapen 🙈 in de hoop om vrijdagochtend snel door die grenscontroles te kunnen gaan. We hebben gelukkig genoeg water, koekjes, crackers etc bij ons en we hebben een uitgebreide lunch onderweg gehad.
Zo gezegd, zo gedaan. Vesten en jassen aangetrokken en na ons “diner” 😅 gaan netflixen. De iPad stond mooi op het dashbord.
Gelukkig is het er pikdonker, dus een plasje plegen gebeurde voor mij tussen de auto’s 😂.
Rond 00.00 uur gaan we een poging wagen om te slapen. Eerst Cor op de achterbank, daarna probeer ik een poging te wagen op de achterbank maar dat is geen succes.
Dan toch maar op de stoelen en die kunnen heel ver naar achteren 💪.
En het slapen lukt aardig, volgens mij heb ik toch wel zo’n 5-6 uurtjes geknord 💤.
Rond 7 uur zijn we allebei wakker en hopen van harte dat die rij auto’s voor ons om 8 uur begint te bewegen. En dat gebeurt inderdaad….yeahh…!
Ze wijzen ons naar een bepaalde plaats toe.
Geen flauw idee hoe of wat we moeten doen 🤷♀️. Daar praat niemand een woord Engels en alles staat uitgelegd in het Spaans. En ondertussen valt het water nog steeds met bakken uit de hemel 🙄.
We begrijpen dat we eerst de auto moeten parkeren en iedereen die uit een auto komt, begint te rennen 🏃♀️. Niet vanwege de regen maar ze willen allemaal zo snel mogelijk door die douane heen want die mensen hebben ook de nacht in de auto doorgebracht.
We begrijpen uiteindelijk waar we naar toe moeten, stempeltje hier en stempeltje daar. Iedere keer weer de auto papieren laten zien die we van het verhuurbedrijf hebben gekregen. Snel terug naar de auto en na 25km komt de Argentijnse grens. Weer uit die auto en wéér in de rij gaan staan. En dan zijn we weer in Argentinië terwijl we daar eigenlijk pas weer over zo’n 10 dagen zouden zijn. We rijden naar een plaatsje om te ontbijten, hebben nog contact met Jan en we weten al dat we het niet gaan redden om voor 19 uur weer aan de Chileense grens te zijn (want die sluit dan ook weer en we moeten minimaal 8 uur rijden). Ondertussen vindt Cor een leuke slaapgelegenheid in Esquel en we boeken dit appartement meteen.
We rijden eerst weer richting Bariloche en dan beginnen we aan Ruta 40 naar het zuiden.
We hebben regelmatig sneeuwval en veel regen tijdens die rit.
Om precies 18 uur komen we bij ons appartement aan en zijn aangenaam verrast door de ruimte en hoe schoon het is.
We gaan eten in het stadje en rekenen uit dat we 900km omgereden hebben om zondag weer op onze oorspronkelijke route te zijn. Nu hoor ik jullie denken: “jullie hadden toch 2 dagen kunnen blijven wachten in Hornopirén?” Ja, dat had gekund maar in dat plaatsje is helemaal niets te doen en met zoveel regen hang je dan alleen maar binnen. Dan kun je nog beter onderweg zijn. En misschien varen die ferry’s nog steeds niet want het weer kan hier zeer veranderlijk zijn (een week later hoorden we van Duitsers dat die ferry inderdaad 2 dagen niet gevaren heeft).
We vertrekken in Esquel richting de grens met Chili en vanaf dan rijden we 5 dagen bijna alleen maar op een onverharde Carretera Austral, pffff. Uiteindelijk rijden we nu weer door het Andes gebergte met regen, sneeuw en wind. We zien dat het er eigenlijk prachtig moet uitzien maar we zien nauwelijks de bergen om ons heen met die laaghangende bewolking.
Argentinië heeft momenteel een brandstof probleem dus we moeten goed opletten dat we de tank altijd goed gevuld hebben. We zien echt rijen van tientallen meters bij de tankstations en als je pech hebt, mag je ook nog maar voor €10 tanken.
De grenscontrole gaat heel soepel nu en na de grens gooien we de tank meteen vol. Weliswaar 5x zo duur als in Argentinië (in Argentinië kost de benzine 0,26 cent per liter). Maar dan is de benzine in Chili nog altijd goedkoper dan in Nederland.
We slapen in een prachtige lodge in Puyuhuapi.
Verder naar Coyhaique en het zonnetje schijnt weer volop. We blijven door de bergen rijden, de slechte wegen moeten we maar voor lief nemen maar de natuur is verbluffend. Hoog in de bergen rijden we zelfs in een winter wonderland (de wegen zijn gelukkig wel vrij). Het is overal even mooi.
We rijden heel lang langs Lago General Carrera, het grootste meer van Chili en dat meer strekt zicht uit tot in Argentinië. Er wordt volop gefotografeerd en de drone wordt ook regelmatig gebruikt.
Daarna zijn we 2 dagen in wéér een mooie lodge aan Lago Negro. De volledige vrije dag wordt benut om naar de marmer grotten te gaan oftewel Capilla Mármol. Het vertrekpunt van de boottochten ligt in Puerto Rio Tranquilo aan het grootste meer van Chili.
We kiezen voor de lange boottocht van 2,5 uur en met windstilte en volle zon hebben we het grootste geluk. De grotten zijn fantastisch! Wat zien we mooie kleuren in de marmer als de azuurblauwe zee weerspiegelt tegen de marmer aan. Het meer is een voormalig gletsjermeer. De bijzonder gladde marmergrotten zijn ontstaan doordat golven al zo’n 6000 jaar tegen de rotsen beuken. Hierdoor ontstonden er grotten en tunnel systemen in de marmeren rotsen.
We verlaten de Carretera Austral en gaan via Ruta 265 verder richting Chile Chico. Onderweg zien we langzaam de natuur veranderen. We rijden namelijk oostwaarts richting Argentinië. Onderweg komen we nog langs een groene lagune.
Chile Chico ziet er wat moderner en kleurrijker uit als andere plaatsjes die we tot nu toe gezien hebben in Chili.
Onze cabaña ligt aan dat grote meer (inmiddels rijden we al 3 dagen langs dat meer!) en we genieten van een rustige avond.
De tank is inmiddels gevuld en morgen moeten we 400km rijden.
Meteen na Chile Chico komt de Chileense en Argentijnse grens. Het is een vrij modern gebouw en binnen 15 minuten zijn we door beide grensovergangen. Eerst nog even oostwaarts richting het stadje Perito Moreno om van daaruit zuidwaarts over Ruta 40 onze eerste stop te maken bij Parque Patagonia. We gaan hier een bepaalde route lopen: Sendero Tierra de Colores. Kleine route van zo’n 5km en goed te doen. Mega mooi landschap met verrassende kleuren. We zien zelfs voor de eerste keer een armadillo (gorgeldier), hij rent snel weg als we wat lang blijven staan.
We zijn de enige bezoekers op dit moment , dus lekker rustig. Het is een groot park met heel veel mogelijkheden maar daar hebben we de tijd niet voor. Dus we hebben voor de makkelijkste en kortste optie gekozen.
Onderweg stoppen we bij Bajo Caracoles, een piepklein plaatsje in the middle of nowhere. We rijden tientallen kilometers zonder ook maar iemand te zien. Maar in dit plaatsje staat dan een benzinepomp en zijn blij als we de auto weer kunnen volgooien. En we zijn weer in Argentinië dus de benzine kost weer €0,25/liter.
Dan rijden we verder naar onze slaapplaats Estancia La Angustura en worden zoals altijd weer vriendelijk ontvangen. Een estancia is een boerderij die gewoon nog in bedrijf is en die dit erbij doen. Eten is ook altijd inbegrepen want je zult ook echt nergens iets vinden om te eten. De meeste producten van diner en ontbijt komen dan ook echt van de boerderij.
En nu dan op weg naar El Chaltén , één van de bekende plekken in Patagonië. Eerst vanuit de boerderij nog 120km ripio weg (ongeasfalteerd) voordat we eindelijk weer eens een geasfalteerde weg krijgen. Het waait mega hard waardoor de telefoon bijna uit je handen waait als je iets wilt fotograferen.
Vanuit El Chaltén vinden heel veel hikes plaats naar de bergketen Fitz Roy. Dat zijn lange en zware hikes en die gaan we dus niet doen.
Wij kiezen ervoor om met de auto naar Lago del Desierto te gaan. Wederom een onverharde weg (75km retour) maar wel met vele mooie vergezichten en natuur.
We zien groene meren, blauw/groene rivieren, gletsjers, watervallen en uiteraard de bekende bergtop Fitz Roy. De drone gaat even de lucht in maar er staat zo’n enorme wind dat het bijna niet te doen is.
Als we bij Lago del Desierto aankomen, boeken we daar een boottochtje van een uur.
Na de boottocht “hobbelen” we weer terug naar El Chaltén en gaan ons voorbereiden voor de komende dagen in El Calafate en Torres del Paine.
De weg naar El Calafate is helemaal geasfalteerd en we zijn lekker op tijd bij het hotel. We kunnen meteen inchecken en omdat het weer zo stralend is , besluiten we om meteen door te rijden naar de bekende gletsjer Perito Moreno. Eigenlijk staat die morgen pas op het programma, inclusief een boottocht.
Zo gezegd, zo gedaan en we gaan 75km enkele reis extra rijden over een goede weg. Onderweg weer mooie vergezichten maar als we eenmaal in het park zijn , doemen de eerste beelden van de gletsjer al op. Het is nu al WOW!
We parkeren de auto op de aangegeven plek en er zijn veel wandelpaden (boardwalks) en wandelroutes aangegeven. We komen steeds dichter bij de gletsjer en concluderen dat ze dit mooi hebben aangelegd. Het is er redelijk rustig maar dat zal komen omdat het inmiddels al 15 uur is. We hebben menige grote bus moet toeristen al retour zien komen.
Langzaam lopen we ook steeds meer naar beneden én korter richting de gletsjer. Je wordt er helemaal stil van, zo mooi! We hebben al meerdere gletsjers in de wereld gezien, maar nog nooit eentje die er zo “schoon” uitziet. Voornamelijk wit en veel tinten blauw.
Een dag later hebben we dus het boottripje langs de gletsjer. Er is veel meer bewolking dan gisteren maar de mooiste foto’s zijn gisteren toch al gemaakt. Na de boottocht nemen we de route over de boardwalks langs de kust en komen zo bij de enorme ijsrotsen die in het water drijven.
Alweer vele uren hier doorgebracht en met een voldaan gevoel rijden we terug naar El Calafate.
Deze stad is trouwens best wel groot en leuk, genoeg vertier te vinden voor de avonduren.
Verder naar het nationaal park Torres del Paine in Chili. Voor de grensovergang willen we nog graag even de tank volgooien met goedkope benzine….blijkt dat tankstation gesloten te zijn. Jammer, dan maar duurdere benzine in Chili tanken.
Na de grenspassage die zo’n 45 minuten duurt , zijn we meteen in het nationale park. Een man vertelt ons dat er geen tankstation in het park zal zijn en wij krabben ons al eens achter een oor. Eerstvolgende tankstation ligt 120km verder in Puerto Natales en daar komen we en paar dagen later pas. We besluiten om naar het hotel te rijden voordat we straks weer een nacht in de auto kunnen doorbrengen.
De eerste indrukken van Torres del Paine zijn echt fantastisch, wat een natuur!
Bij aankomst in het hotel maken ze ons gelukkig met 20 liter (duur betaalde) benzine die we krijgen bij hun goed verstopte benzinepomp. We blijven hier 3 nachten en zullen later nog een keer 10 liter kunnen tanken.
Dus we kunnen gelukkig aan onze geplande routes beginnen.
We hebben zóveel geluk met het prachtige weer: strakblauwe lucht, heel veel zonneschijn maar ook een hele stevige wind.
We kijken onze ogen bij oa Salte Grande, een denderende waterval met ijsblauw water omgeven door besneeuwde bergtoppen. We kijken onze ogen uit: Patagonië op z’n puurst!!
We rijden nog door naar Lago del Grey en lunchen bij hotel Lago del Grey. In dit hotel zouden we in 2020 gelogeerd hebben.
Ik maak deze dag veel gebruik van het schuifdak van onze huurauto en ik sta achter de bijrijdersstoel vanuit het schuifdak te fotograferen en te filmen. Behoorlijk fris tijdens het rijden maar de beelden zijn spectaculair.
Tijdens onze roadtrip hebben we al veel guanaco’s gezien maar vandaag treffen we er dan eindelijk eentje die mooi wilt poseren voor de camera.
De drone gaat nog even de lucht in boven waterval Rio Paine en onze tijd zit er dan helaas alweer op in Torres del Paine.
We stappen voor de laatste keer in onze huurauto en gaan de laatste 400km rijden richting Punta Arenas.
Eerst tanken in Puerto Natales en weer doorrijden. Eindelijk weer een volle tank benzine.
Het bord “Ruta del Fin del Mundo” staat steeds vaker langs de weg en een ander hoogtepunt van onze reis dient zich aan: Ushuaia, het einde van de wereld!
We leveren de auto in op de luchthaven van Punta Arenas en lopen later nog een klein rondje door de stad. Op tijd naar bed want er staat ons morgen een lange busreis te wachten van zo’n 14 uur.
We zijn vroeg uit de veren want om 8.15 uur vertrekken we met een luxe bus van Bus-Sur richting Ushuaia.
Kort na het vertrek hebben we een korte ferry oversteek en we mogen de bus even verlaten. We steken de straat van Magellaan over met mooi weer en we spotten zelfs heel even de “zandloper” dolfijnen. Ze zijn zwart/wit van kleur en komen heel veel in de straat van Magellaan voor.
Er volgt de laatste keer een grensovergang van Chili naar Argentinië en bij de plaats Rio Grande moeten we helaas overstappen op een kleiner busje. Dat wordt heel krap zitten met 13 personen, 8 grote koffers, 5 grote backpacks en bijbehorende handbagage de komende 220km.
Om 20.30 uur zijn we dan eindelijk in ons hotel en gaan meteen op zoek naar ons 65ste Hard Rock cafe. We hebben zin in spareribs.
Helemaal gaar gezeten van vandaag (bijna 750km) en hartstikke moe kruipen we op tijd ons bed in.
Maar hey: we hebben ons doel bereikt, we zijn aan het einde van de wereld.
EL FIN DEL MUNDO!!!
De dag erna verkennen we Ushuaia te voet en verbazen ons toch wel dat de stad groter is dan dat we gedacht hadden. We bezoeken een paar iconische plekken en gaan nog even naar een Western Union kantoor om geld te wisselen. We boeken een 5 uur durende boottocht over het Beagle kanaal en vertrekken om 15 uur. We zien veel pinguïns, zeehonden, vogels en enkele dolfijnen. De zon breekt nog even door en met volle vaart sjezen we terug naar Ushuaia.
Alweer een mooie dag!
Dan breekt langzaam het einde van onze reis aan, we vliegen in alle vroegte naar Buenos Aires om daar nog 4 dagen af te schakelen van alles wat we meegemaakt én gezien hebben.
We zijn al op de luchthaven als de vlucht gecanceld wordt…..pffff.
Uiteindelijk kunnen we om 14.15 uur vliegen en checken in.
We hebben dus nog een paar uur de tijd en gaan met een taxi terug naar de stad, lekker koffie drinken en wat lekkers erbij.
Als we aankomen in Buenos Aires worden we naar hetzelfde hotel gebracht als waar we 4 weken startten.
We gaan weer lekker eten bij Desnivel, dat restaurant was ons een maand geleden ook goed bevallen.
De dagen erna hebben we tijd genoeg om veel mooie plekjes in de stad te verkennen.
We bezoeken de bekende begraafplaats Recoleta waar onder andere Evita Peron begraven ligt.
De Japanse tuin is ook zeker de moeite waard. Voor €1 entree wanen we ons heel even terug in Japan.
Daarna met de taxi naar El Ateneo Grand Splendid, een voormalig theater dat omgebouwd is tot boekenwinkel. Op de voormalige bühne kun je wat eten en drinken. Echt een bezoekje waard!
‘s Avonds gaan we terug naar onze favoriete buurt: Puerto Madero. Genoeg restaurants hier en we eten overheerlijk sushi.
De volgende dag bezoeken we de wijk Palermo, het bekendste warenhuis van de stad: Galerias Pacifico met Franse invloeden.
Het is donderdag en dan moet je naar Plaza de Mayo want daar komen iedere donderdagmiddag om 15.30 uur de “Dwaze Moeders” (+ sympathisanten) bij elkaar. De Dwaze Moeders is een groepering van Argentijnse moeders van verdwenen personen (verdwenen onder de dictatuur van de militaire junta die het land van 1976-1983 bestuurde).
Volgens de cijfers verdwenen er 13.000 personen maar ze vermoeden dat het er 30.000 zijn geweest.
Indrukwekkend om het ritueel met eigen ogen te aanschouwen.
Daarna bezoeken we nog even de kathedraal en gaan terug naar onze wijk San Telmo.
Daar bezoeken we Mercado de San Telmo met een grote bedrijvigheid, goede vibes en heerlijk eten!
Op de vrijdag doen we rustig aan en winkelen een beetje. Hier en daar wordt nog een t-shirt of ander souveniertje gekocht, genieten nog op het plein voor ons hotel en genieten zeker weer van het heerlijke eten.
Ondertussen rekenen we uit hoeveel kilometers we hebben afgelegd:
4593km met de auto en iets meer dan 1000km met de bus!
Zaterdagmiddag worden we opgehaald en naar de internationale luchthaven Ezeiza gebracht waar alles heel snel en vlotjes verloopt.
Geen vertragingen en we landen volgens planning in Frankfurt en later nog een landing in Düsseldorf.
Zondagavond zitten we relaxed in onze luie stoel in Einighausen en kijken zeer voldaan terug op één van de mooiste reizen die we ooit gemaakt hebben!
